Συνάντηση - συνέλευση Δευτέρα 17/2 στις 12 στο αμφιθέατρο

Σε έκτακτη κοινή σύσκεψη ΔΣ σωματείου εργαζομένων, 5μελούς ΕΙΝΑΠ και μελών του Επιστημονικού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 4/2 εκτιμήσαμε:

1)     Το νοσοκομείο ΑΤΤΙΚΟ δεν μπορεί να προσφέρει υγειονομικές υπηρεσίες αντάξιες ενός Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και με βάση τις κατακτήσεις της επιστήμης του 21^ου αιώνα και όχι του 1960. Παρά τις υπερπροσπάθειες όλου του προσωπικού (γιατρών, νοσηλευτών, τεχνικών, διοικητικών, τεχνολόγων-παρασκευαστών) η κατάσταση διαρκώς χειροτερεύει. Καθημερινά λείπουν βασικά υγειονομικά υλικά (σύριγγες, γάζες, γάντια, ταινίες μέτρησης σακχάρου, εργαλεία λαπαροσκοπικών και καρδιοχειρουργικών επεμβάσεων, αντιδραστήρια, φίλτρα αιμοκάθαρσης, ραδιοφάρμακα κλπ), φάρμακα και αναλώσιμα. Πολλά ιατρικά μηχανήματα δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν λόγω έλλειψης ανταλλακτικών και αδυναμίας service (συσκευές αερίων αίματος, αναπνευστήρες, απεικονιστικά κλπ). Και ας μην μιλήσουμε για τις υπόλοιπες υποδομές και απαραίτητες εργασίες συντήρησης (βάψιμο, επισκευές κλειδαριών, ντουλάπες, ψυκτικά μηχανήματα κ.α.).

2)     Η προσέλευση χιλιάδων ασθενών στη γενική εφημερία, τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία και τη νοσηλεία μιας μέρας συνεχίζεται, η αθλιότητα των ράντζων και το χάος στα επείγοντα συνεχίζεται. Χειρουργεία αναβάλλονται, διαγνωστικές εξετάσεις πάνε πίσω, διασωληνωμένοι παραμένουν σε κοινούς θαλάμους ή και στο διάδρομο ακόμα, οι ασθενείς λιμνάζουν.

3)     Το προσωπικό εργάζεται σε συνθήκες υπερεντατικοποίησης. Νόμιμα ρεπό και άδειες δεν δίνονται, εφημερίες περικόπτονται πραξικοπηματικά, απογευματινά ιατρεία δεν πληρώνονται. Εκατοντάδες παραμένουν οι ελλείψεις υγειονομικού προσωπικού και γιατρών.

4)     Οι ασθενείς που πληρώνουν καθημερινά σε επισκέψεις, φάρμακα, απογευματινά είναι στα όρια της αντοχής τους. Τα νεύρα είναι τεντωμένα, η καχυποψία έχει ανέβει στο κόκκινο, ξεσπάνε διαρκώς και απέναντί μας.

5)     Αιτία για όλα αυτά είναι η απόλυτη συρρίκνωση των δημοσίων δαπανών για την υγεία (στο ΑΤΤΙΚΟ εκφράζεται με μείωση της κρατικής ενίσχυσης κατά 50% την τελευταία 4ετία), τα χρέη του ΕΟΠΠΥ προς το νοσοκομείο αλλά και οι συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρείες και εργολάβους (όπως συμβαίνει εξάλλου και στα περισσότερα νοσοκομεία).

6)     Η διοίκηση, ενώ τα γνωρίζει πολύ καλά όλα αυτά, ρίχνει όχι μόνο τα βάρη αλλά και τις ευθύνες στους εργαζόμενους και τους γιατρούς. Είτε με τις συκοφαντίες περί «τεμπέληδων» και «ανεύθυνων», είτε με τις υπόγειες κατηγορίες για «μαγαζάκια» και παράνομες πράξεις, είτε με την ανοιχτή τρομοκρατία και τους σκηνοθετημένους ελέγχους. Έφτασαν στο σημείο να τοποθετούν το προσωπικό σε εκατοντάδες επιτροπές για να «διαχέονται οι ευθύνες» και να αποδίδεται η έλλειψη υλικών σε γραφειοκρατικές διαδικασίες και καθυστερήσεις. Οι εργαζόμενοι και οι γιατροί ενοχοποιούνται ακόμα και για τα σκουπίδια! Ενώ μόλις προχτές η διοικήτρια εξανάγκασε σε παραίτηση τον μοναδικό ιατρό εργασίας του Νοσοκομείου, επειδή έκανε το «έγκλημα» να συνδιοργανώσει μαζί με το σωματείο ημερίδα για θέματα υγιεινής και ασφάλειας.

7)     Για μας το πρόβλημα είναι πολιτικό, αφορά τις επιλογές και τις προτεραιότητες που έχουν θέσει οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών. Δεν είναι πρόβλημα «νοικοκυρέματος» ή καλύτερης «διαχείρισης». Απόδειξη είναι ότι ενώ έχουν κάνει δεκάδες απογραφές τα τρία τελευταία χρόνια, όλοι οι υπεύθυνοι δηλώνουν άγνοια για τις πραγματικές ανάγκες του ΑΤΤΙΚΟΥ σε υλικά, φάρμακα, ιατρική τεχνολογία, χώρους, οργάνωση και έμψυχο δυναμικό. Δεν υπογράφουν ούτε για παραλαβή υλικών εξωσυμβατικά. Και όταν η πραγματικότητα μιλάει ξεκάθαρα, τόσο το χειρότερο γι’ αυτήν: η απάντηση είναι «δουλέψτε με όσα και όσους έχετε, τι να κάνουμε, λεφτά δεν υπάρχουν». Και πανηγυρίζουν για την «ελεημοσύνη», τις δωρεές υγειονομικού υλικού από την ελληνοαμερικανική κοινότητα (όπως στην κατοχή! με τις δωρεές του Ερυθρού Σταυρού).

8)     Το πρόβλημα δεν είναι στενά συνδικαλιστικό, αφορά τη δημόσια υγεία και την επικινδυνότητα της νοσηλείας και της παροχής ιατρικών πράξεων. Είναι επιστημονικό και ηθικό, γι’ αυτό πρέπει να πάρουμε θέση όλοι. Δεν μπορούμε άλλο να περιμένουμε.

Για όλα αυτά σας καλούμε τη Δευτέρα 17/2 στις 12 στο κεντρικό αμφιθέατρο σε μεγάλη συνάντηση - συνέλευση, με συνδιοργάνωση από το σωματείο εργαζομένων και την 5μελή της ΕΙΝΑΠ για να αποφασίσουμε μορφές δράσης για όλα τα παραπάνω.

Απαιτείται δυναμική και ενωτική κινητοποίηση τώρα (συγκεντρώσεις, απεργίες, συνεντεύξεις τύπου, μηνυτήριες αναφορές και ό,τι άλλες φρέσκες ιδέες και προτάσεις ακουστούν), γιατί όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι σε λίγο η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη. Δεν χωρά καμιά αναμονή, κανένας εφησυχασμός!

           ΔΣ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ                          5 ΜΕΛΗΣ Ε.Ι.Ν.Α.Π.